MİLLET AÇ KİMİN UMURUNDA!
Daha öncede bu konuyu dile getirmiştim. Ancak, sizlerle aynı
düşüncelerimi tekrar paylaşma gereğini hissettim.
Millet aç, kimin umurunda...
Banka soygunlarında artış olduğuna değinerek, buna “Sosyal
patlamanın ayak sesleri.” Dedik...
İzmirin en işlek yerinde “Ekonomik kriz sonucu herkes işyerini
kapatır ama ben kapatmam.” diyen yılların börekçisi ise, kapanmak üzere...
Var mı bundan ötesi?
Millet çözüm istiyor, ülkenin önünü açacak reformlar istiyor,
kulak veren Yok!
Bu değişiklikleri yaptırmak için halk sokağa çıksa, coplanıyor.
Siyasilerin durumu ise malum!
Futbolda yapılan yolsuzlukların ortaya çıkması, ülkemizde
dejenerasyonun spora kadar işlediği ve sistemin anayasanın değiştirilemez hükümleri
saklı kalmak şartıyla baştan aşağıya ele alınarak değiştirilmesi gerektiğini
açıklıkla ortaya koymaktadır.
Aslında, medyaya yansıyan bu durumun aysbergin suyun üstünde
gözüken küçük bir kısmını oluşturduğu bilinmektedir.
Peki bu değişiklikler nasıl olacak?
Geriye, medyanın kamuoyu oluşturma ve yaptırım gücünden başka
bir şey kalmıyor.
Bu bağlamda, medyanın sorumluluk anlayışı içersinde ülkemizin
içine sürüklendiği kötü durumdan kurtulması için üzerine düşen görevi eksiksiz
olarak yapması gerektiğine inanmaktayım.
Siyasi partiler ve seçim kanununda köklü reformlara gidilmesi,
mecliste Milletvekilliği sayısının azaltılması, milletvekillerinin
dokunulmazlıklarının sınırlandırılması, hükümette bakanlık sayısının
azaltılması ve kamu araçlarında tasarrufa gidilmesi konusunda kamuoyunun büyük
beklentiler içinde olduğu herkez tarafından bilinmektedir.
Medyanın, siyasiler üzerinde baskı oluşturmak için düzenli olarak
her gün bu konuyu işlemesinin sonuç getireceğine inanmaktayım. Buradan medyaya bu
konuda kampanya başlatması çağrısında bulunuyorum.
Şimdiye kadar, medyanın öncülüğünde halktan fedakarlıklar
isteyen çeşitli kampanyalar düzenlenmiştir. Buna en son örnek olarakta “ Bu ülke
için seve seve.” Kampanyasını gösterebiliriz. Buna karşılık, medyanın
siyasilere karşı kampanya başlatmada isteksiz olduğunu gözlemlemem, beni son derece
üzmüştür.
Uzun yıllardan beri mücadelesini yaptığım ve Dünya Bankası
tarafından da desteklenen